زيرا هر كدام از ما در پي جاه و جلال خود هستيم نه جلال و احترام ديگران. هميشه فكر مي‌كنيم كه ما از ديگران بهتريم! كار و عمل خود را شايسته و مهم انگاشته، زحمت ديگران را كم‌اهمهت و ناچيز مي‌شماريم. هميشه خود را بالاتر از ديگران مي‌دانيم. اگر اين كارها را ادمه دهيم، آتش نفاق و جدايي گريبانمان را خواهد گرفت.
بايد هميشه ديگران را بهتر از خود بشماريم (به فيليپيان 2: 3 ). اگر به اين اصل ساده عمل نماييم، هرگز شقاق و جدايي در كليسا نخواهد بود. بگذاريد مقام و عزّت و احترام نصيب ديگران گردد، بگذاريد هر كس برادر و خواهر ديني خود را محبت و اكرام كرده، بهترين را براي آنها بخواهد نه براي خود.
همانطور كه پدر يا مادر نمونه كسي است كه خود را وقف خدمت به اطفالش مي‌كند، ما نيز بايد مانند يك برادر، سر سپرده خدمت به ديگر مؤمنين باشيم. يك مسيحي، بايد همه انسانها را دوست بدارد، ولي توقع خدا از ما اينست كه برادران و خواهران ايماني خود را بيشتر و عميقتر محبت كنيم (به غلاطيان 6: 10).
بايد ديگران را به همان نحوي محبت كنيم كه مسيح ما را محبت نمود (به انجيل يوحنا 13: 34-35 ). آمین ♥♥♥
No comments:
Post a Comment