خداوند پناهگاه و حافظ ما است

آنکه زیر پوشش خدای متعال قرار دارد، زیر سایۀ قادر مطلق ساکن خواهد بود. به خداوند می گویم که او پناهگاه و قلعۀ من است و خدای من که به او توکل دارم. حقیقتاً او ترا از دام صیاد و از مرض کشنده می رهاند. با شهپرهای خود ترا می پوشاند و در زیر بالهای او پناه خواهی گرفت. راستیِ او پناه و سپر تو می باشد. از خوفی در شب نخواهی ترسید و نه از تیری که در روز می پرد. از مرض کشندۀ که در تاریکی پیشرفت می کند نخواهی ترسید و نه از آفتی که در روز باعث تباهی می گردد. هزار نفر در پهلویت و ده هزار نفر در اطرافت خواهند افتاد، اما به تو صدمه ای نخواهد رسید. فقط با چشمان خود خواهی نگریست و مجازات شریران را خواهی دید.

زیرا گفتی تو ای خداوند پناهگاه من هستی و خدای متعال را قلعۀ خود خواندی، پس هیچ بدی بر تو واقع نخواهد گردید و بلایی به جای سکونت تو نزدیک نخواهد شد، زیرا که او به فرشتگان خود امر خواهد فرمود تا در تمامیِ راههایت ترا حفظ نمایند. آن ها تو را بر دستهای خود خواهند برداشت، مبادا پایت به سنگی بخورد. بر شیر و مار پای خواهی نهاد، شیر بچه و اژدها را پایمال خواهی کرد.

خداوند می فرماید: «چونکه به من محبت دارد، او را خواهم رهانید و چونکه اسم مرا می شناسد، او را سرافراز خواهم ساخت. وقتی بحضور من دعا کند او را اجابت خواهم کرد. من در زمان سختی با او خواهم بود و او را نجات داده، با عزت خواهم ساخت. او را با عمر طولانی سیر ساخته و نجات خویش را به او نشان خواهم داد.»