تفسیر کاربردی پطرس اول باب ۲

ترجمه قدیم 

۴ و به‌ او تقرب‌ جسته‌، یعنی‌ به‌ آن‌ سنگ‌ زنده‌ رد شده‌ از مردم‌، لکن‌ نزد خدا برگزیده‌ و مکرم‌. ۵ شما نیز مثل‌ سنگهای‌ زنده‌ بنا کرده‌ می‌شوید به‌ عمارت‌ روحانی‌ و کهانت‌ مقدس‌ تا قربانی‌های‌روحانی‌ و مقبول‌ خدا را بواسطه‌ عیسی‌ مسیح‌ بگذرانید. 

تفسیر کاربردی 

۴-۵ پطرس رسول در اینجا عیسی مسیح را با لقب سنگ زنده خطاب می کند. عیسی مسیح، سنگ سر زاویه (آیات ۶ و ۷) کلیسا می باشد. عیسی مسیح سنگ زنده است، زیرا که خدا او را از مردگان زنده ساخت (رومیان ۶: ۹). پولس رسول عیسی مسیح را با لقب روح حیات بخش (اول قرنتیان ۱۵: ۴۵). ولی مسیح نه تنها خود زنده است، بلکه هر کسی را که به او ایمان آورده به سوی او آید نیز زنده می سازد. بنابراین ما نیز که به عیسی مسیح ایمان آورده ایم مثل سنگهای زنده بنا کرده می شویم (آیۀ ۴). خدا ما را به سنگهای زنده تبدیل می کند و از طریق وجود و زندگی ما یک عمارت روحانی برای خود می سازد (آیۀ ۵) تا خود در ما ساکن شود (افسسیان ۲: ۱۸-۲۲ و تفسیر آن را مشاهده کنید). وجود ما خانۀ خدا گردیده است. 

از این گذشته، ما کاهنان خدای نعالی هستیم. از میان دوازده قبیلۀ قوم بنی اسرائیل، تنها سبط لاویان اجازۀ کهانت داشت. ولی اینک هر کس که به مسیح ایمان آورده باشد، دارای مقام کهانت است. پطرس رسول اعلام می کند که شما کهانت مقدس خدا هستید تا اینکه قربانی های روحانی و مقبول خدا را بواسطۀ عیسی مسیح بگذرانید. قربانیهای روحانی عبارت اند از: قربانی اطاعت، یعنی با اطاعت از خدا بدنهای خود را به عنوان قربانی زنده به حضور خدا بگذرانیم (رومیان ۱۲: ۱-۲)، همچنین قربانی حمد و پرستش (عبرانیان ۱۳: ۱۵)، و بالاخره، قربانی خدمت به دیگران (عبرانیان ۱۳: ۱۶). ما هرگز نباید فکر کنیم که دو نوع مسیحی وجود دارد، یکی شبانان و خادمین مسیح که زندگی خود را وقف خدمت خدا کرده اند و دوم، مسیحیان عادی! ما هرگز نباید تصور کنیم که یک دسته از مسیحیان به زندگی توام با تقدس خوانده شده اند و گروهی دیگر اجازه دارند که در گناه زندگی کرده به گناه ادامه دهند! همۀ ما مسیحیان به زندگی مقدس و پاک دعوت شده ایم و هر یک از ما وظیفه داریم که در پیشگاه خدا کهانت کرده، قربانی های روحانی و مقبول خدا را بواسطۀ عیسی مسیح بگذرانیم. 

پطرس در اینجا می گوید عیسی مسیح، آن سنگ زنده ای بود که از سوی رهبران قوم یهود و مردم این جهان رَد شد (مرقس ۸: ۳۱ را مشاهده کنید). هر چند مردم این جهان عیسی را رَد نمودند، ولی او در نزد خدا مقبول و پر ارزش بود. توجه کنید که چقدر راههای خدا با راههای ما انسانها متفاوت می باشد؟ زیرا آنچه نزد انسان مرغوب است، نزد خدا مکروه است (لوقا ۱۶: ۱۵). و آنچه را که انسانها بی ارزش و حقیر می شمارند، در نزد خدا مهم و با ارزش است (اول قرنتیان ۱: ۲۷-۳۰). زمانی که بشر، عیسی مسیح را مردود شمرد و او را مصلوب کرد، خدا او را به غایت سرافراز نموده، به دست راست خود نشانید (افسسیان ۱: ۲۰-۲۱). پطرس رسول بارها به این حقیقت مهم اشاره کرده بود و در پیرامون آن موعظه نموده بود (اعمال ۲: ۲۳-۲۴ ؛ ۳۲-۳۳ ؛ ۵: ۳۰-۳۱ را مشاهده کنید).