تفسیر کاربردی مرقس باب 8

•  

  شاگرد واقعی مسیح (۸: ۳۴-۳۸

  ترجمه قدیم 

  ۳۴ پس‌ مردم‌ را با شاگردان‌ خود خوانده‌، گفت‌: “هر که‌ خواهد از عقب‌ من‌ آید، خویشتن‌ را انکار کند و صلیب‌ خود را برداشته‌، مرا متابعت‌ نماید. 

  
  

  Mark 8:34-38

  
  

  34 And when he had called the people unto him with his disciples also, he said unto them, Whosoever will come after me, let him deny himself, and take up his cross, and follow me.

  35 For whosoever will save his life shall lose it; but whosoever shall lose his life for my sake and the gospel's, the same shall save it.
  36 For what shall it profit a man, if he shall gain the whole world, and lose his own soul?
  37 Or what shall a man give in exchange for his soul?
  38 Whosoever therefore shall be ashamed of me and of my words in this adulterous and sinful generation; of him also shall the Son of man be ashamed, when he cometh in the glory of his Father with the holy angels.
  

  
  

  (متی ۱۶: ۲۴-۲۷؛ لوقا ۹: ۲۳-۲۶) 

  ۳۴ گفتار عیسی در مورد رنج و مرگش برای شاگردان بسیار دشوار و سنگین بود. اما حالا می‌خواست نکته دشوارتری را با آنان در میان بگذارد: اینکه آنان نیز باید رنج برده، و شاید حتی بمیرند. «هر که خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند و صلیب خود را برداشته، مرا متابعت نماید» (متی ۱۰: ۳۸؛ لوقا ۱۴: ۲۷ مشاهده شود). 

  منظور از هر که، تمام مسیحیان می‌باشد. تمامی مسیحیان دعوت شده‌اند که شاگرد باشند. هرگز نباید فکر کنیم که دو دسته مسیحی وجود دارد: یک دسته آنهایی که از مسیح متابعت کرده، با او رنج می‌برند، و دستۀ دیگر آنانی که از زندگی راحتی برخوردارند. فقط یک دسته مسیحی و شاگرد واقعی وجود دارد. 

  هر که خواهد از عقب من آید، خویشتن را انکار کند. بسیاری می‌گویند: «می خواهم مسیح را پیروی کنم». اما در آخر او را متابعت نمی‌کنند. چرا؟ زیرا که مسیح می‌گوید: «باید خود را انکار کنی». برای پیروی از مسیح، شخص باید از امیال و خواسته‌های خود روی گرداند و فقط طبق میل مسیح زندگی کند. ما باید لذات، امتیازات، و رفاه شخصی خود را ترک گوییم. پیش از آنکه مسیحی شویم، فقط برای ارضای خواسته‌های خودمان زندگی می‌کردیم. اما بعد از مسیحی شدن، باید کاملا برای خدا زندگی کنیم. به همین دلیل است که بسیاری از مردم خیلی راحت به سوی مسیح می‌آیند، اما چندی نمی‌گذرد که از او روی می‌گردانند. در نظر آنان پیروی از مسیح بسیار دشوار است. 

  هر که خواهد از عقب من آید باید صلیب خود را بردارد. این اولین باری است که مرقس به صلیب اشاره می‌کند. صلیب روش رومیها برای اعدام بود. مجرمین را زنده به صلیب می‌آویختند و دستهایشان را به آن میخکوب می‌کردند. مجرم بعد از تحمل رنجی طاقت فرسا و طولانی، به تدریج جان می‌داد. محکومین می‌بایست صلیب را خودشان تا محل اعدام حمل کنند. بنابراین هنگامی که عیسی به پیروانش گفت که باید صلیب خود را بردارند، ایشان مقصود عیسی را کاملا می‌فهمیدند: باید آمادۀ رنج و مرگ برای او باشند. رنج و شکنجه در انتظار همه پیروان مسیح می‌باشد (یوحنا ۱۵: ۱۹؛ دوم تیموتائوس ۳: ۱۲ و تفسیر آنها مشاهده شود). بدون صلیب، تاجی وجود نخواهد داشت. 

  چون عیسی بر روی صلیب مُرد، صلیب تبدیل به سمبول کلیسا گردید. صلیب نشانۀ مرگ عیسی برای گناهان ما است. 

  و در آخر، عیسی فرمود: «مرا متابعت نماید». ما باید راه خود را ترک گوییم و راه عیسی را در پیش بگیریم. راهی که عیسی پیمود، راه رنج و راه صلیب بود. این راه باید راه ما نیز بشود. 

  مسیحیان پیرو یک ایده، یک فلسفه یا یک حزب سیاسی نمی‌باشند. حتی دنباله رو یک مذهب هم نیستند. ایشان از یک شخص پیروی می‌کنند، از عیسی مسیح.

  
  

  ترجمه قدیم 

  ۳۵ زیرا هر که‌ خواهد جان‌ خود را نجات‌ دهد، آن‌ را هلاک‌ سازد؛ و هر که‌ جان‌ خود را بجهت‌ من‌ و انجیل‌ بر باد دهد آن‌ را برهاند. 

  تفسیر کاربردی 

  ۳۵ آنگاه عیسی نکتۀ تعجب آوری را عنوان کرد: «هر که خواهد جان خود را نجات دهد، آن را هلاک سازد و هر که جان خود را به جهت من و انجیل بر باد دهد آن را برهاند». هر که برای نجات زندگی خود (زندگی اش در این جهان، لذایذش، تکبرش، شرف و شهرتش، اموالش، حیات جسمانی اش) مسیح را انکار کند، جانش را از دست خواهد داد (یعنی زندگی حقیقی و روحانی اش را). اما هر که جان خود را برای مسیح از دست بدهد (یعنی حیاتش در این جهان، تکبرش، شرفش، اموالش، و زندگی جسمانی اش را) جانش را خواهد رهانید و حیات روحانی حقیقی، یعنی حیات جاودانی را بدست خواهد آورد. از دست دادن جان برای مسیح و انجیل به معنی انکار خویشتن و برداشتن صلیب و پیروی از عیسی است (آیۀ ۳۴). 

  حیات دنیوی و حیات روحانی در مقابل یکدیگر قرار دارند (غلاطیان ۵: ۱۷). هر قدر در پی مواهب مادی باشیم، به همان میزان برکات روحانی را از دست خواهیم داد. هر چقدر امتیازات دنیوی‌مان‌ را در راه مسیح فدا کنیم، به همان نسبت امتیازات روحانی کسب خواهیم کرد. با اینحال، معمولا وقتی به خاطر مسیح از مزایای دنیوی چشم پوشی کردیم، او در همان چیزها ما را برکت خواهد داد (متی ۶: ۳؛ مرقس ۱۰: ۲۹-۳۱ و تفسیر آنها مشاهده شود). وفور حیاتی که عیسی به پیروان خود وعده داد (یوحنا ۱۰: ۱۰) در همین جهان آغاز می‌شود. حیات جاودانی از لحظه‌ای آغاز می‌شود که ایمان می‌آوریم. عیسی فقط به ما می‌گوید: «به دنبال برکات دنیوی نروید؛ تنها مرا بجویید و من شما را هم در این جهان و هم در ابدیت برکت خواهم داد» (یوحنا ۱۲: ۲۵؛ اول یوحنا ۲: ۱۵-۱۷ و تفسیر آنها مشاهده شود). خود را فریب ندهیم: نمی‌توانیم در آن واحد مسیح و برکات دنیوی را بجوییم؛ باید انتخاب کنیم (متی ۶: ۲۴ و تفسیر آن مشاهده شود).

  ترجمه قدیم 

  ۳۶ زیراکه‌ شخص‌ را چه‌ سود دارد هر گاه‌ تمام‌ دنیا را ببرد و نفس‌ خود را ببازد؟ 

  تفسیر کاربردی 

  ۳۶ چه فایده‌ای دارد که شخص تمام دنیا را بدست آورد و در عوض جانش را از دست بدهد؟ به عبارت دیگر، جهان برای ما چه فایده‌ای دارد اگر حیات ابدی خود را از دست بدهیم؟ زندگی در این جهان بسیار کوتاه است. چرا باید به خاطر لذاتی زود گذر، حیات جاودانی و زندگی در حضور خدا را از دست بدهیم؟

  ترجمه قدیم 

  ۳۷ یا آنکه‌ آدمی‌ چه‌ چیز را به‌ عوض‌ جان‌ خود بدهد؟ 

  تفسیر کاربردی 

  ۳۷ در این جهان، چیزی با ارزش‌تر از جان ما وجود ندارد. در این جهان چیزی عظیم‌تر از حیات جاودانی وجود ندارد. عیسی فرمود: «آدمی چه چیز را به عوض جان خود بدهد؟» پاسخ این است: هیچ چیز! جان شخص بیش از تمام جهان ارزش دارد. اگر جان ما تلف شود، دیگر قابل جبران نیست. 

  سپس طبق متی ۱۶: ۲۷ عیسی فرمود: «زیرا که پسر انسان خواهد آمد در جلال پدر خویش به اتفاق ملائکه خود و در آن وقت هر کسی را موافق اعمالش جزا خواهد داد» (مرقس ۱۳: ۲۶-۲۷ و تفسیر آن مشاهده شود). مسیح بار دیگر، در انقضای عالم به عنوان داور خواهد آمد (یوحنا ۵: ۲۲)، و ما را به خاطر هر چه که برای او انجام داده ایم، پاداش خواهد داد (دوم قرنتیان ۵: ۱۰ و تفسیر آن مشاهده شود). هر چه که در این جهان به خاطر او از دست داده ایم، وی در آسمان به فزونی به ما باز خواهد داد.

  ترجمه قدیم 

  ۳۸ زیرا هر که‌ در این‌ فرقه‌ زناکار و خطاکار از من‌ و سخنان‌ من‌ شرمنده‌ شود، پسر انسان‌ نیز وقتی‌ که‌ با فرشتگان‌ مقدس‌ در جلال‌ پدر خویش‌ آید، از او شرمنده‌ خواهد گردید.” 

  تفسیر کاربردی 

  ۳۸ اگر در این جهان شرم داشته باشیم که بگوییم مسیحی هستیم، او نیز هنگامی که در انقضای عالم باز می‌گردد، شرم خواهد داشت که بگوید ما از آن او هستیم. اگر در حضور انسانها مسیح را انکار کنیم، او نیز ما را در حضور خدا در آسمان انکار خواهد کرد (متی ۱۰: ۳۲-۳۳ و تفسیر آن مشاهده شود). هیچ گاه نباید از مسیحی بودن خود شرمسار باشیم و نباید به خاطر ترس، آن را پنهان کنیم. مسیح پیروان مخفی نمی‌خواهد